دکتر هاشمی خاطره ای از یکی از سفرهایش به مناطق مرزی برای دانش آموزان تعریف کرد که در آن سفر دیدم پشت یک کامیون نوشته بود "کاش زندگی دنده عقب داشت" و با بیان این جمله از حادثه ای که برای بچه‌ها پیش آمده بود اظهار تاسف کرد. یکی از دانش آموزان در پاسخ گفت "اگر اینطور بود من دیگر به آن مدرسه نمی‌رفتم".

وزیر بهداشت ناهار را با دانش آموزان شین‌آبادی صرف کرد.

هنگام صرف ناهار وزیر سئوالاتی را از نحوه و روند درمان از دانش آموزان پرسید. آنها نیز ضمن تشریح مداواهای انجام شده از تلاشهای تیم پزشکی و پرستاری تقدیر و تشکر کردند.

پچ پچ‌های درگوشی دختران شین‌آبادی و خنده‌های ریز و نگاه‌های زیرچشمی آنها به وزیر هنگام صرف ناهار و کشیدن ناهار برای یکی از این بچه‌ها توسط دکتر هاشمی از دیگر حواشی این نشست صمیمانه بود.

هنگام صرف ناهار دکتر هاشمی از دخترهای شین آبادی سئوال‌های جالبی پرسید، از اینکه کدامشان بلدند غذا درست کنند تا معنای نام هایشان به زبان محلی.

بعد از صرف ناهار دانش آموزان از وزیر درخواست گرفتن عکس سلفی کردند که دکتر هاشمی با لبخند این درخواست را پذیرفت و آن را باعث افتخار خود دانست.

دکتر هاشمی هنگام بازدید از غرفه‌ هنرهای دستی دختران شین‌آبادی ضمن تشویق آنها بابت تولید این محصولات، همت آنها را ستایش کرد و تابلویی را خریداری کرد و با خنده گفت: " این تابلو را جوری قیمت بگذارید تا مخارج یکسال انجمن سوختگی دربیاید".

وزیر بهداشت با اشاره به تابلویی که سیما (یکی از دختران شین‌آبادی) با میخ و کاموا درست کرده بود و روی آن نوشته بود "مرا دردی است در دل، اگر گویم زبان سوزد" آن را بسیار زیبا و در عین حال جانسوز خواند.

وزیر بهداشت خطاب به تیم پزشکی، آنها را از نظر شرعی مکلف دانست تمام تلاش خود را جهت مداوای کامل این دانش آموزان انجام دهند و در این راه اگر نیاز به اعزام آنها به خارج از کشور یا مشورت با پزشکان مطرح دنیا باشد از این اقدام دریغ نکنند.

وی تصریح کرد: اگر دولت هزینه این امر را تقبل نکرد من شخصا هزینه‌های آن را تقبل می‌کنم.