وقتی بانکها چوب لای چرخ تولید میگذارند
به گزارش پایگاه خبری شورا آنلاین بخش کشاورزی یکی از مهمترین و اصلیترین بخشهای اقتصاد ملی است که نقش بسزایی در معیشت مردم نیز دارد.
کشاورزان وظیفه مهم تولید محصولات زراعی به عنوان قوت غالب مردم را بر عهده دارند، آنها باید بکارند و برداشت کنند و به بازارهای مصرف عرضه کنند تا من و شما غذای روزانه خود را در اختیار داشته باشیم.
شهرستان شهرضا در جنوب استان اصفهان به عنوان یکی از مهمترین کانونهای تولید و عرضه محصولات زراعی مطرح است، منطقه دشت پرزان و دشت مهیار در این شهرستان با تولید سالانه حجم زیادی از انواع محصولات زراعی بخش مهمی از سبد غذایی خانوار در استان را تأمین میکنند.
وقوع معضلاتی نظیر خشکسالی و گرانی نهادههای کشاورزی از جمله مشکلاتی است که با بررسی ابعاد و زوایای مختلف آن، به معضلات بزرگی که پیش روی تولید کنندگان این عرصه وجود دارد، پی میبریم؛ اما ناسازگاری بانکها با کشاورزان قصه پر دردی است که باید بیشتر بررسی شود.
کشاورزی به عنوان منبع درآمد و زمینه اشتغال عده زیادی از مردم شهرستان شهرضا مطرح است، حدود ۳۰ هزار نفر از جمعیت ۱۵۰ هزار نفری شهرستان در روستاها زندگی میکنند که از این تعداد حدود ۱۵ هزار نفر در بخش کشاورزی فعال هستند.
کشاورزی صنعتی بیشتر در مناطق شمالی و بقایای کشاورزی سنتی در مناطق جنوبی شهرستان شهرضا دیده میشود.
در سالهای اخیر بروز مشکلاتی نظیر گرانی نهادههای زراعی و عدم صرفه اقتصادی کشت و زرع و همچنین وقوع خشکسالیهای متوالی باعث شده تا مسئولان این شهرستان در زمینه توسعه کشت مکانیزه و روشهای آبیاری تحت فشار در این شهرستان، اقدامات در خور توجهی را انجام دهند.
بسیاری از ردیفهای اعتباری جهادکشاورزی برای استفاده از سیستم آبیاری تحت فشار به صورت بلا عوض یا با نرخ سودهای اندک توزیع میشود اما در سایر ردیفها بانکها همکاری لازم با کشاورزان را انجام نمیدهند.
حسن صادقی، کشاورز شهرضایی از دوندگیهای زیاد برای دریافت تسهیلات از بانک گفته و با انتقاد از شیوه عملکرد بانکها میگوید: برای دریافت ۱۵۰ میلیون ریال وام بانکی حدود شش ماه پیگیری کردم، بانک دائم به شرایط ضامنها ایراد میگرفت تا اینکه از گرفتن وام منصرف شدم.
اسدالله فضلی، کشاورز دیگری که در یکی از مناطق جنوبی شهرضا مشغول به فعالیت است، به نکته دیگری اشاره میکند، او معتقد است بانکها تسهیلات با مبالغ زیاد را به نور چشمیها واگذار میکنند و در مقابل برای دریافت مبالغ اندک شرایط دشواری را پیش پای متقاضیان قرار میدهند.
این سخنان در حالی است که علیرضا محمدی، رئیس اداره تعاون روستایی شهرضا در گفت و گو با خبرنگار ایسنا در این شهرستان ضمن گلایه از عدم همکاری یکی از بانکها در اختصاص تسهیلات به شرکتهای تعاونی این شهرستان گفت: ۳۵۰ میلیون تومان تسهیلات با نرخ سود ۱۴ درصد برای این شرکتها در نظر گرفته شد اما به دلیل عدم همکاری بانک عامل هنوز این مبلغ به حساب شهرستان واریز نشده است.
وی تصریح کرد: بانک عامل ایرادات مختلفی را برای این منظور مطرح کرده اما لازم است اینگونه بهانه گیریها تمام شود تا فعالان عرصههای تولیدی بتوانند از این تسهیلات استفاده کنند.
صندوق بیمه کشاورزی هم در بسیاری از موارد قداماتی انجام میدهد که با رسالت اصلی آن که جبران ضرر و زیان کشاورزان است، مغایرت دارد.
در اینجا دیگر سخن از تحریم یک کشور یا ممانعت از واردات و صادرات کالا در میان نیست، در اینجا سخن از آن است که بانکها به وظیفه خود یعنی حمایت از تولید و کشاورزی داخلی عمل نمیکنند.
سیستم بسته بانکی مانع از آن شد که اطلاعاتی در این خصوص را از بانکها به دست بیاوریم اما بر اساس شواهد موجود بانکها فقط به دنبال ایجاد زمینهای برای تضمین بازپرداخت اقساط تسهیلات اعطایی هستند.
از طرف دیگر قانونی در سیستم بانکی کشور وجود دارد که رئیس شعب در پایان دوران تصدی خود، باید تمام پرداختهای تسهیلاتی که در دوران مسئولیت خود انجام دادهاند را تسویه کنند این مسئله باعث میشود تا رؤسای شعب بیش از پیش در اخذ وثایق بانکی حساسیت داشته باشند.
به نظر میرسد این رویه باید تغییر کند، بانکها نباید تنها به دنبال اخذ سودها و دریافت اقساط خود باشند، در شرایطی که اوضاع نامناسب اقتصادی مانع ادامه فعالیت بسیاری از تولیدکنندگان شده بانکها باید تسهیلات خود را در قالب مضاربه و مزارعه واگذار کنند، به این معنی که بانک و متقاضیان دریافت تسهیلات باید در قالب قراردادهایی اقدام به ایجاد یا توسعه عرصههای مختلف کرده و نهایت در سود یا زیان به طور مساوی شریک باشند.