کاش بغضت را طلا بگیرند…
/حامد امینی/
“یزدانی دلیلی برای شرمندگی ندارد. نیرومند و هوشیارانه کشتی گرفت‌و فقط روزش نبود.”
بله پسر؛ به قول جردن باروز روزت نبود و تمام. خجالت و عذرخواهی، چرا؟ بابت این همه غیرت و تعصب و زحمتی که کشیدی و تا ۱۶ ثانیه‌گی طلای المپیک رفتن، باید سرت رو بالا بگیری…
سرافندگی و خجالت برای آنهایی است که ورزش را به این دریوزگی و بدبختی انداخته اند…ای کاش تاری از رگ غیرت و معرفت تو در تن توریست هایی بود که در کمین نشسته بودند تا پز مدال طلای تو را بدهند و عکس یادگاری بگیرند…
اگرچه تیلور آمریکایی طلای ناب المپیک را در ثانیه های پایانی و مثل برق و باد از آن خود کرد، اما مردانگی و شرافت تو بابت عذرخواهی از مردم، معدنی از طلا را به مردم ایران هدیه کرد…
در روزهایی که مردم ایران امیدشان را برای زرق و برق مدال های کشتی و وزنه برداری و تکواندوی المپیک بر آب شده می دیدند، همراه با بغض تو بعد از کشتی فینال گریستند و اشک ریختند. اشکی نه بابت باخت به تیلور آمریکایی بلکه بخاطر غیرت و تعصب ایرانی پسر مازندرون…
ای کاش مسئولانی که برای خودنمایی نخ نما شده، پاداش طلا را برای نقره المپیکی تو وعده دادند، “بغضت را طلا بگیرند”…
