عقلانیت، چراغ راه تشیع در دوران غیبت
در آستانه شهادت اما یازدهم شیعیان، حضرت حسن بن علی ملقب به امام عسکری قرار داریم، علت نام گذاری این امام به عسکری که به زندگی ایشان در منطقه ای نظامی یا عسکر اشاره دارد، قرار گرفتن او در شرایط حصر و دشوار و تحت مراقبتهای شدید حکومت وقت در شهر سامرا که مانند منطقه ای نظامی محافظت شده بود، می باشد
حضرت عسکری هم بدلیل محدودیت‌هایی شدید حکومت و هم به جهت آماده شدن شیعیان برای دوره غیبت، کمتر با انبوه مردم ارتباط مستقیم داشت وعمدتا از طریق یاران خاص وی انجام می گرفت.
شهادت امام حسن عسکری در سن ۲۹ سالگی یکی از اتفاقات ناگوار تاریخ اسلام است که موجب محرومیتی بزرگ از دانش و معرفت این امام برجسته را برای بشریت فراهم آورد.
با شهادت امام عسکری، دوران امامت محمد بن الحسن ، ملقب به مهدی علیه السلام که آخرین امام شیعیان می باشد آغاز می گردد.
حجت بن الحسن(ع) ولیعصر ، حدود ۱۲قرن است که وظیفه هدایت انسانها را بعنوان بقیه الله برعهده دارد.
اگرچه دوران غیبت، بدلیل عدم دسترسی مستقیم مردم به امام زمان (عج)، از نگاهی محرومیت بهمراه داشته باشد، اما با توصیه اهل بیت به فعالیت علمی ،اجتهاد و تفقه در دین برای پاسخ دادن به مسایل روز وحل معضلات به دوران شکوفایی فقه و علوم دینی در میان شیعیان منجر گردید و افتخارات بزرگ علمی در طی قرون متمادی توسط شیعیان وبخصوص عالمان دینی ایرانی خلق گردید.
بنابراین دوران غیبت،اگرچه دوران محرومیت از دسترسی مستقیم به مخزن علم امام زمان است اما دوران شکوفا شدن قدرت تحقیق وجستجو و استنباط علمی دانش پژوهان در حوزه دینی است تا انسانها با تفسیر روزآمد متون دینی بویژه قرآن کریم و احادیث معصومین بتوانند روایتی مستند و عقلایی از اسلام برای مواجه شدن با موضوعات روز ارائه کنند.
