شهردار منطقه ۹: بلندمرتبه سازی را می توان به مناطق کم شیب منتقل کرد

به گزارش شوراآنلاین، سید مصطفی موسوی لاری شهردار منطقه ۹ با بیان اینکه طرح تفصیلی از اساس با نگاه غیرکارشناسی نوشته شده است، گفت: مبنای طرح تفصیلی براین اساس گذاشته شده که متراژ و عرض زمین چقدر باشد و در تجمیع  یک طبقه اضافه داده شود و این مبنا کاملا غیرکارشناسی است. به عنوان مثال  در منطقه شمیران به عنوان منطقه مرفه نشین شهر نباید اجازه ساخت آپارتمان و برج داده می شد، به دلیل اینکه اهالی آنجا توانایی ساخت ساختمان های مناسب را داشتند و در صورت فرسودگی نیز می توانستند آن را بازسازی کنند.

او افزود: می توان با یک طرح مناسب بلندمرتبه سازی ها را به مناطقی مانند منطقه ۹ منتقل کرد چرا که هم مرکزیت دارند و هم اینکه امکان حمل و نقل عمومی در آن فراهم تر است و به دلیل شیب کمی که دارد هزینه های بلندمرتبه سازی در آن پایین تر است. این در حالی است که در تهران برخلاف همه جای دنیا توسعه به سمت نقاط و مناطق پرشیب سوق داده شده است.

موسوی لاری با بیان اینکه اساسا طرح تفصیلی شهر را نابود کرده و بیشترین ضربه را به مناطقی مانند منطقه ۹ وارد کرده است، گفت: ابتدا طرح تفصیلی هر منطقه به یک مشاور داده شد بعد از آن برای حفظ یکپارچگی شهر، طرح همه مناطق به یک مشاور سپرده شد که آن مشاور هم تنها چند ضابطه برای آن نوشت در صورتی که باید در نظر داشت که طرح جامع مباحث را به صورت کلان مطرح کرده و هر منطقه باید با ویژگی های آن منطقه و به صورت منطقه ای طراحی شود ولی در قالب طرح جامع و کلان دیده شود.

شهردار منطقه ۹ ادامه داد: در نزدیکی نیاوران در منطقه یک، روستای حاشیه نشین «آبک» را داریم که یکی از مناطق حاشیه نشینی است که اول انقلاب به صورت «زورآبادی» با خانه های ۴۰ و ۵۰ متری در زمین هایی با متراژ پایین ساخته شد. آیا آنجا می تواند با بافت کناری خود یعنی نیاوران و ویلاهای چندهزار متری اش و بافت سنتی و روستایی جماران ضابطه ای مشابه داشته باشد؟

او یادآور شد: در شهرسازی برای صدور نقشه باید طرح در پلان یک پانصدم دیده شود در صورتی که در طرح تفصیلی این رقم یک دو هزارم است. جزییاتی در زمان صدور نقشه مهم است که با نقشه های یک دو هزارم دیده نمی شود، همچنین مشکلاتی در بافت فرسوده وجود دارد. به مردم گفته می شود که بیشتر از سه طبقه نمی توانند. از آنجایی که مردم منطقه ۹ وضعیت مالی مناسبی ندارند نیاز به مشارکت سرمایه گذار و سازنده است که آنها نیز نظرشان این است که کمتر از چهار طبقه به صرفه نیست بنابراین نوسازی هرگز انجام نمی شود و این بافت فرسوده می ماند.