عصای سفید محدودیت نیست…

سال‌هاست مرسوم است روزی از سال را به نام و عنوان خاصی به موضوعی بخصوص اختصاص ‌دهند. عنوان و موضوعی که از شرایط ویژه‌ای برخوردار است. دلیلی نمی‌توان بر این امر متصور بود جز آن که لحظه‌ای، ساعتی، روزی، مخاطب را به فکر وادارد. به این فکر که این موضوع بنا به چه اهمیتی و بر اساس چه ویژگى اى، روزی‌ را به خود اختصاص داده‌است.

امروز روزی‌ست که با عنوان و نام «عصای سفید» طیف بخصوصی از جامعه را یاد آور می‌شود. عزیزانی که عصای سفیدشان یادآور دل روشنشان است. اما باور داشته‌باشیم که روز عصای سفید به منظور یادآوری محروم بودن عزیزان روشن دل از نعمت بینایی نیست، که یادآور عزم و توانی به مراتب بزرگ‌تر و راسخ‌تر است. یادآور کسانی‌ست که با وجود محروم بودن از نعمت بینایی، چشم دل به نعمت زندگی گشوده‌اند و قدم‌هایشان بسی محکم‌تر و امیدوارتر از آن است که برخی متصورند. 

روز جهانی «عصای سفید» را به تک‌تک روشن دلان، که الگوی صداقت و امید هستند تبریک می‌گویم. به تک‌تک کسانی که محرومیت از مجاز، ایشان را به حقیقت پیوند داده. کسانی که تلاش را توشه‌ی راه کرده‌اند و چه بسیارند که در عرصه‌های مختلف چون ترجمه، موسیقی، اختراع، رشته‌های علمی و انسانی، حتى نقاشی خوش درخشیده‌اند. 

این روز را نه به معلولیت که به توان و کوشش و خلاقیت یادآور می‌شوم و تبریک می‌گویم.

والسلام
سیدعلى مفاخریان