دوئل روسی آرژانتینی پشت نیمکت تیم ملی والیبال
آلکنو و کاستلانی هر دو مربیان بزرگی هستند که می توانند به تیم ملی والیبال ایران کمک کنند اما تفاوت سبک و کارنامه متفاوت آن ها، مسئولان فدراسیون والیبال را بر سر دو راهی انتخاب بهترین گزینه قرار داده است.
به گزارش شوراآنلاین، پس از چندین ماه سرانجام کمیته فنی فدراسیون والیبال ایران اعلام کرد یکی از دو گزینه روسیه‌ای و آرژانتینی یعنی آلِکنو و کاستلانی دو مربی مد نظر و نهایی فدراسیون هستند که می‌توانند هدایت تیم ملی ایران در مسابقات المپیک را بر عهده بگیرند، تصمیمی که با توجه به سبک کاری متفاوت دو مربی با واکنش‌های متفاوتی از طرف کارشناسان همراه شد.
با توجه به پیگیری رقابت‌های باشگاهی در سراسر جهان، به اعتقاد برخی کارشناسان بخاطر کم بودن زمان مربی جدید برای کار با تیم ملی ایران و نزدیک بودن المپیک، سرمربی جدید نمی‌تواند تغییرات خاصی را در سبک والیبال ایران ایجاد کند و بهتر است گزینه‌ای انتخاب شود که از کاریزما و رزومه سنگین‌تر برخوردار می‌باشد. مسئله‌ای که در صورت عملی شدن آلِکنو روسیه‌ای را به نیمکت تیم ملی ایران نزدیک‌تر میکند، ضمن اینکه حتی طبق گفته داورزنی این مربی برنامه‌های خود را هم به فدراسیون ایران دقیق‌تر از گزینه‌های دیگر اعلام کرده است.
موضوع دیگری که در مورد این گزینه‌ها مطرح می‌شود، عدم موفقیت تیم ملی ایران طی سال‌های گذشته با مربیان بلوک شرق اروپا بوده است. تعدادی از کارشناسان والیبال معتقدند که تنها نباید رزومه کاری مربیان مد نظر قرار بگیرد چرا که زمان زیادی برای فعالیت مربیان وجود ندارد و نمی‌توان در این مدت کوتاه کار خاصی برای پیاده کردن تفکرات جدید انجام داد. بنابراین بهتر است مربی در راس تیم ملی قرار بگیرد که والیبال ایران را در همین سبک موجود ارتقا دهد.
ناصر شهنازی راجع به این موضوع گفت: “ما همیشه قبل از اینکه به والیبال خودمان فکر کنیم به گزینه‌ها فکر می‌کنیم. در حقیقت و طبق تجربه از گذشته مربیان کشورهای اروپای شرقی به درد والیبال ما نمی‌خورند چون از نظر فیزیکی و سبک بازی متفاوت هستند. نمی‌خواهم عملکرد این مربیان را زیر سوال ببرم، اما والیبال ما سرعتی و مبتنی بر تکنیک است و بیشتر با والیبال آمریکا، ایتالیا و کشورهای اروپای غربی هماهنگ است. ما اگر گزینه می‌خواهیم باید از مربی استفاده کنیم که سطح ما را در همین سبک والیبالی که هستیم یک مقدار ارتقا بدهد نه اینکه سبک ما را تغییر دهد.”
او افزود: “والیبال ما از لحاظ فیزیکی مثل اروپای شرقی نیست که مثل آن‌ها برنامه‌ریزی و تمرین کنیم، گزینه نهایی تیم ملی باید بتواند والیبال ما را در همین سبک ارتقا بدهد چون حتی زمان کافی برای تغییر سبک نداریم. بنابراین شاید بهترین‌های اروپای شرقی بتوانند در کشورهای خود خوب باشند، اما برای والیبال ما خوب نیستند، موضوعی که تجربه ثابت کرده است. نمی‌توانم اسم یا فرد خاصی را انتخاب کنم، اصلا شاید از نظر من گزینه‌های دیگر بودند، ولی ملاک باید نوع والیبالی باشد که تیم ملی ما بازی میکند. سال‌ها این اشتباه را کردیم و از مربیان بلوک شرق استفاده کردیم.”
البته این مسئله توسط محمدرضا داورزنی رئیس فدراسیون والیبال رد شد. او در آخرین صحبت‌های خود در رادیو ایران راجع به این موضوع گفت: “در دنیای امروز به صورت سیاه و سفید نمی‌توانیم نگاه کنیم و اینکه بگوییم با سبک شرقی‌ها نمی‌توانیم کار کنیم و همیشه با سبک غربی‌ها می‌توانیم کار کنیم اشتباه است. باید عرض کنم همه مربیانی که به ایران آورده‌ایم از مربیان خوب دنیا بوده و نتایج خوبی را با ایران کسب کرده‌اند. موفقیت‌های تیم ملی در زمان لوزانو آغاز شد، در ادامه کواچ نتایج خوبی را با تیم ملی بدست آورد و با کولاکویچ توانستیم مقام سوم جهان در قهرمانی قهرمانان جهان را بدست آوریم. الان آلکنو در تیم زنیت با بازیکنان مختلف از سرتاسر جهان کار میکند و حتی اندرسون بازیکن آمریکایی را هم در اختیار داشته است، اینکه بگوییم یک بازیکن غربی نمی‌تواند از سبک و سیاق مربیان شرقی تبعیت کند اشتباه است.”
ریشه این مسائل آنجایی است که به نظر می‌رسد با توجه به رزومه پربار آلکنو در بازی‌های المپیک (یک طلا و یک برنز با تیم ملی روسیه) او گزینه اول فدراسیون ایران است، اما در سوی دیگر کاستلانی آرژانتینی قرار دارد که از مکتب ولاسکو مرد فراموش نشدنی والیبال ایران است. زمانی که ولاسکو هدایت تیم ملی ایران را برعهده گرفت مدت‌ها از سطح اول والیبال جهان دور بود، اما توانست با توجه به شباهت سبک والیبال ایران به آرژانتین روند خوبی را در کنار سروقامتان طی کرده و به موفقیت‌های قابل توجهی دست پیدا کند، موضوعی که بعدها باعث شد همه کارشناسان ولاسکو و تیم ملی ایران را تکمیل کننده یکدیگر بدانند.
حال با توجه به این موضوع بسیاری از اهالی این رشته معتقدند که در شرایط کنونی مربی چون کاستلانی که از نظر سبک کاری شباهت زیادی به ولاسکو دارد، برای المپیک می‌تواند سطح فعلی والیبال ایران را ارتقا داده و موفقیت‌های ولاسکو را بار دیگر تکرار کند که البته این موضوع هم قطعی نیست.
ضمنا با توجه به اینکه فدراسیون دلیل کنار گذاشتن کولاکوویچ را مسائل مالی اعلام کرده بود، بحث دیگری که این روزها راجع به انتخاب سرمربی تیم ملی ایران مطرح می‌شود موضوع مبلغ قرارداد مربی جدید است. محمدرضا داورزنی در این مورد نیز اعلام کرد قرار نیست مبلغ بیشتری نسبت به گذشته پرداخت شود، چرا که مربی جدید حقوق خود را از فروردین ماه دریافت میکند و فدراسیون با این قرارداد جدید سعی دارد منابع ارزی خود را نیز تا حد امکان حفظ کند. از سویی دستمزد مربی خارجی تیم ملی از سوی حامیان مالی و خارج از منابع دولتی تامین می شود.
فدراسیون والیبال ایران آرمان خود و دلیل توجه به گزینه‌های مطرح جهانی برای نیمکت تیم ملی را قرار گرفتن در جمع چهار تیم برتر و سپس کسب سکوی المپیک پیش رو اعلام کرده است که البته این موضوع برای هیچ مربی تضمین شده نیست. حال باید دید که با همه این صحبت‌ها نهایتا فدراسیون چه تصمیمی را خواهد گرفت و آیا به یاد مرد فراموش نشدنی روی به مربی آرژانتینی خواهد کرد یا سکان هدایت سروقامتان ایران را در اختیار مرد روس با کوله باری از تجربه المپیکی قرار خواهد داد؟
به هر ترتیب کسب بهترین نتیجه در المپیک همراه با بهترین نسل از والیبال ایران می تواند نقطعه عطفی در تاریخ ورزش های تیمی کشور باشد و بدون شک باید از تمام ظرفیت ها برای رسیدن به این هدف بهره برد.
