شورای شهر

انتقاد معصومه آباد به نا ایمن بودن معابر و خودروها

به گزارش پایگاه خبری شورا آنلاین معصومه آباد در جلسه علنی امروز شورا به مناسبت روز آتش نشانی، نطق پیش از دستور خود را با محوریت ایمنی ادا کرد که متن آن به شرح زیر است:

«هدف از نامگذاری هفتم مهر ماه به عنوان روز ملی ایمنی و آتش نشانی، تبدیل مسئله ایمنی به فرهنگ ایمنی است. امروز بهانه ای است برای قدردانی از زحمات و تلاش های بی وقفه از این عزیزان جان بر کف و هدایت افکار عمومی نسبت به امر پیشگیری از بروز حوادث انسان ساز و ارتقاء ایمنی.

روزانه ۴۵۰۰ تماس با آتش نشانی گرفته می شود که ۱۵ تا ۱۰ درصد آن ممکن است اشتباه و یا مزاحمت باشد و در نهایت روزانه ۲۰۰ عملیات انجام می شود. این در حالی است که حریق در ایام عادی ۲۵/۴ درصد و در مواقع بحران ۴/۴۰ درصد را به خود اختصاص داده است.

پس از انقلاب اسلامی، با انحلال سازمان دفاع غیر نظامی، فلسفه وجودی آتش نشانی های کشور توسط بندهای ۱۴ و ۲۰ ماده ۵۵ قانون شهرداری تعریف شد. بر اساس این بیانیه، خط مشی سیستم مدیریت یکپارچه سازمان آتش نشانی و خدمات ایمنی تهران، در راستای ماموریت خود که «حفظ جان و مال شهروندان» تهرانی است، ارتقای کیفیت خدمات شهری، موضوع حفظ محیط زیست و ارتقای سطح ایمنی شهروندان را سرلوحه اهداف خود قرار داد و در راستای ایجاد توسعه پایدار، رشد و بالندگی سازمانی اقدام به استقرار سیستم های مدیریت مطابق با الزامات استانداردهای جهانی  نموده است.

از آنجا که ارتقاء فرهنگ ایمنی رابطه تنگاتنگی با توسعه دارد، لذا در کشورهای پیشرفته، یکی از اهداف دولت ها، توسعه پوشش ایمنی برای دست یابی به حداکثر توسعه است. با وجود این متاسفانه شهر تهران در حوزه های مختلف خدمات شهری با چالش های ایمنی بسیاری دست و پنجه نرم می کند. ساخت و ساز در حریم مسیل‌ها، فرسوده بودن برخی از شریان‌های حیاتی و نیز قرار گرفتن تهران در بستری لرزه خیز وضعیت ایمنی این شهر را در شرایطی خاص قرار داده است. از سوی دیگر مشکلات ناشی از جمعیت نظیر ترافیک، مسائل زیست محیطی و غیره نیز از مواردی است که می‌تواند اوضاع تهران را به شرایط بحرانی تبدیل کند.

آنچه در این میان حائز اهمیت است، تغییر رویکردها و عملکردها از دیدگاه‌های مقابله ای به سمت عملکردهای پیشگیرانه است. متاسفانه تیر پیکان فعالیت های سازمانی ما در شهر بیشتر جبران خسارات و مقابله با حوادث انسان ساز را نشانه رفته است. در حالی که اولین گام در راستای دستیابی به میزان حداقلی در مواجهه با حوادث و سوانح کاربست تمهیدات ایمنی و اقدامات پیشگیرانه است. بنابراین نقش آموزش در مصونیت از حوادث بیش از پیش پر رنگ می شود.

از جمله خلاءهای قانونی ما در حوزه ایمنی و حقوق شهروندی در کشور، نقص در قوانین ایمنی کودک، سالمندان، معلولین و جانبازان، قوانین ایمنی معابر از دو بعد پیمانکاران  و نهادهای نظارتی، قوانین ایمنی مکان‌های عمومی، مراکز تفریحی، دریاچه‌های داخل شهر، قوانین ایمنی غذایی ( Food safety‌)، مشاغل خرد، گرم‌خانه‌ها و مراکز اسکان، و بالاخره قوانین ایمنی در برابر ناهنجاری‌های اجتماعی است. لذا تبیین قانون جامع ایمنی کشور در راستای نیل به جامعه ایمن در کشور امری اجتناب ناپذیر است.

براساس آمارهای رسمی که از سوی سازمان بهداشت جهانی منتشر شده است، ایران به ‌ازای هر صد هزار نفر جمعیت، پنجمین کشور دنیا از لحاظ مرگ و میر و تلفات رانندگی است و در مدیترانه شرقی نیز در جایگاه اول قرار گرفته است. واقعیت این امر گواه از حقیقت تلخی می دهد که ذهن هر انسان بیدار را تکان می دهد. شاید باورش مشکل باشد، اما اگر آمار مرگ و میر حوادث ترافیکی کشور را با تلفات زلزله‌های صد سال گذشته کشور یا کشته‌شدگان هشت سال جنگ ایران و عراق و کشته‌های حوادث هواپیمایی کشور مقایسه کنیم، متوجه می‌شویم که ناایمنی در معابر و خودرو‌های غیراستاندارد در کشور همچنان قربانیان بیشتری را به کام مرگ  گرفتار ساخته است.

لذا ایمنی در معابر شهری از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. همان طور که استفاده از وسایل نقلیه رو به افزایش است، حوادث راه نیز به عنوان عاملی در افزایش مرگ و میر و صدمات در حال گسترش است. بر اساس برآورد سازمان بهداشت جهانی در صورتی که اقدامات موثری برای ارتقاء سطح ایمنی راه ها صورت نگیرد، صدمات راه از رتبه نهم علل مرگ ومیر در جهان در سال ۱۹۹۰ به رتبه سوم در سال ۲۰۲۰ صعود می کند. در این میان کشور ایران در نیمه اول سال ۹۲، از میان ۱۹۰ کشور دنیا از نظر ایمنی و تصادفات رانندگی در رتبه ۱۸۹ قرار گرفته است و تنها سیرالئون از این نظر وضعیت نامناسب‌تری به نسبت کشورمان دارد.

این در حالی است که می توان با تدوین و اجرای برنامه های پیشگیرانه میان مدت این تصادفات را به نصف و حتی یک سوم میزان فعلی رساند. این قبیل برنامه ها در کشورهایی همچون ژاپن، آلمان و کشورهای اتحادیه اروپا که حتی میزان تلفاتشان در تصادفات از میزان جهانی پایین تر بوده است، اجرا شده و توانسته اند میزان خسارات را به نصف کاهش دهند.

از سوی دیگر از منظر حوادث حریق تجاری در شهر تهران، منطقه ۱۲ با تعداد ۱۰۰ حریق کسبی در ۹ ماهه اول سال ۹۲ در رتبه نخست قرار دارد. روزانه ۳ تا ۴ مورد آتش سوزی ناشی از سیم کشی های برق غیر استاندارد و غیر مجاز در بازار اتفاق می افتد. همین امر لزوم توجه جدی به مسئله ایمن سازی بازار را محرز می دارد. همچنین  فرسودگی بافت بازار و عدم امکان دسترسی به محل حادثه در معابری که امکان عبور ماشین را در بازار نمی دهند، نا ایمنی بازار را تشدید می کند. ساماندهی چرخ دستی های بازار نیز جهت حفظ ایمنی عابرین به ویژه کودکان نیازمند رسیدگی است.

همچنین با وجود اینکه بالاترین آمار حوادث آوار و گودبرداری در ۹ ماهه ابتدای سال ۹۲ در منطقه ۱ تهران ثبت شده است، متاسفانه در همین منطقه با تعدد گودبرداری های ناایمن که در پاره ای از موارد منجر به خسارات جبران ناپذیر به املاک همجوار شده است، مواجه هستیم.

بنابراین نظر به اینکه رعایت قوانین مربوط به ایمنی در کلیه حوزه های شهرسازی، عمران، حمل و نقل ترافیک و غیره حائز اهمیت است، اشاعه فرهنگ ایمنی در بین شهروندان و به ویژه کودکان، و ارتقای آگاهی آنها در راستای پیشگیری و کاهش حوادث و سوانح نیازمند توجه و برنامه ریزی جدی است. گرچه هماهنگی میان سازمان‌ها و بالا بودن آمادگی آنها نقش قابل توجهی در کاهش خسارات ناشی از حوادث دارد، موضوع مهمتر آمادگی و توانمند سازی شهروندان در مواجهه با حوادث است. بی شک دستیابی به اهداف فوق تنها در سایه تعهد، تلاش و پیگیری مجدانه کلیه نهادها و سازمان های اجرایی و نظارتی میسر خواهد شد.

نکته قابل توجه دیگر اینکه تجهیزات شهری نباید خود زمینه ساز وقوع حوادث دلخراشی باشند که این روزها بیشتر شاهد آن هستیم. لذا مسئولین شهری لازم است تا رفع کلیه گره¬های نا ایمن در مناطق که زمینه ساز وقوع هرگونه جرم، تهدید و آسیب جانی و مالی برای شهروندان است، را در دستور کار خود قرار داده و به منظور کاهش و یا پیشگیری از چنین وقایعی در سطح شهر اقدامات بنیادی را بنا نهند.

همچنین از آنجا که ضریب ایمنی در شهر ما هنوز با وضع مطلوب جهانی فاصله دارد، لزوم تدوین شاخص های ترکیبی با نگاه ایمنی محور در حوادث هستیم تا بتوانیم عملکرد ایمنی در حوزه های مختلف شهری و در مقایسه با سایر کشورهای جهان را مورد ارزیابی قرار دهیم.  در این راستا بهبود وضعیت ایمنی در حوزه های شهر سازی، عمران، حمل و نقل، محیط زیست و غیره مستلزم انجام فعالیت های مستمر، یکپارچه و منظم است که باید در زمینه های مختلف مدیریتی، طراحی و اجرا همراه با تبلیغات و آموزش های موثر ایمنی به شهروندان و توانمند سازی عمومی به بهبود شرایط وضع موجود و رفع نقاط حادثه خیز منجر گردد».

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا