پاسخ یک سوال تاریخی داده شد
"نمی دانم چه خاکی بر سر کنم" و این کنایه از بزرگی بلا و ابتلایی بود که بر کسی حادث می شد .
پس از گذشت قرن ها از ساخته شدن این مثل این روزها جواب آن داده شد خاک تبدیل به گل شده خوزستان را برسر کنیم .
خاکی که برای کشاورزی چون زر بود ، و امروز دیگر نیست ،
خاکی که قلب تپنده ی صنعت نفت و گاز و پتروشیمی بود و امروز در زیر تلی از گرد و غبار و رطوبت و گل مدفون شد.
خاکی که چراغ درخشان صنعت کشور بود و امروز خاموش و رنجدیده است .
خاکی که رنگین از خون شهیدان بود و امروز شرم زده از بی توجهی و بی تدبیری مسئولان .
خوزستان را دریابیم و یادمان نرود مردمان غیورش را،
مرزبانان رشیدش را،
متخصصین تلاشگرش را و کارگران زحمتکشش را .
به احترام مردمش و خدماتی که عمری به کشور ایران ارائه دادند.
به قلم دکتر سولماز رضایی
تئوریسین خانه پارسی
دکتری شهرسازی
تحلیل گر مسائل شهری
مدرس دانشگاه
